Ένα πέος γιγάντιο
φρακαρισμένο
μεταξύ κάτω και απάνω κόσμου,
άγδαρτο και περήφανο κατοικεί
μέσα σ’ ένα Ωδείο.
Οι δίοδοι από τα έγκατα της γης,
φραγμένες από δισκοπότηρα
ανακυκλώσιμα για να γλιτώνουν
της Ευρυδίκης τη δικαιοσύνη
απ’ τη σπατάλη του απάνω κόσμου.
Μισός στη γη, μισός στο χώμα
κατοικίδιο του Ορφέα ο γίγαντας,
απορροφά τα δάκρυα της αγαπημένης του,
όσο ποτίζουνε μέσα στα βάθη τ’ αχαμνά του.
Μόλις περάσουν τη γραμμή του χωρισμού,
ντύνονται στα λευκά,
και πιτσιλούν τα άστρα.
Πασαλείβουν το ολόγιομο φεγγάρι
εκεί, στο στέκι των σκεϊτμπορντάδων.
Κείμενο-Φωτογραφία: Κλεοπάτρα Χαρίτου
