Το πέρασμα στον Κάτω Κόσμο ήταν κάποτε δουλειά ποιητών και μάγων. Μα σε μια εποχή που ο Όμηρος κι ο Δάντης έχουν εκλείψει είναι «λογικό» και ο Κάτω Κόσμος να αναδύει μόλυνση και εγκατάλειψη. Αυτό το συνειδητοποιείς πριν καν μπεις στο εσωτερικό του καθώς στην πύλη εισόδου δεν στέκει κανένας φρουρός. Κι όμως, το ταξίδι αυτό που ακολουθεί, κρατάει αναπόδραστα κάποιες συμβολικές μνήμες από την περιπλάνηση της ψυχής στα ύδατα του Αχέροντα.
Η διαδρομή απαιτεί εξοπλισμό. Απαγορεύεται τις βροχερές μέρες. Δεν συνίσταται χωρίς οδηγό με γνώση των υπόγειων χώρων. Στην περίπτωσή μου ο κατάλληλος άνθρωπος που με οδήγησε ήταν ο μύστης Γιώργος Ευθυμίου..
.