Άτιτλο
.
.
Τελικά, αποτύχαμε.
Θελήσαμε να μαγεύσουμε τον κόσμο
πετώντας τις καρδιές μας στα σκυλιά.
Πόσο παιδιάστικα ανόητο εκ μέρους μας.
Πόσο λυτρωτικά ανόητο για την έκβαση της μάχης.
Μα αν καταφέραμε κάτι
ήταν πως αποφύγαμε όλες αυτές τις γελοίες πόζες
που κάνουν οι άνθρωποι όταν πονάνε βαθιά
και με σίγουρο και σταθερό βήμα
πλησίασαμε τον χαμό μας.
Το μοναδικό σημείο στο οποίο χρωστούσαμε κάτι.
Εκείνη η μικρή σταγόνα αίματος
που μας κρατάει ζωντανούς
είναι κι αυτή που θα ξεχειλίσει το ποτήρι
πνίγοντας ολάκερη τη γη μες στο πικρό της τραγούδι.
.
Ε. Ε.
.
