Δεν μπορείς να πάρεις πίσω τον χρόνο

Δεν έχει μαλλιά

Δεν έχει πόδια, χέρια να τον σύρεις

 

Ο χρόνος που έφυγε

Τώρα κατοικεί πίσω απ’ τα μάτια

Δένει το παρελθόν σου κόμπο-κόμπο

Είναι σχοινί να κάνεις αναρρίχηση στα περασμένα

Κάθε εικόνα και μια σχισμή στον βράχο

 

Είναι πια κάθοδος στον Άδη

Νεκροί και ζωντανοί παρέα

 

Είναι ο ήχος στο κατώφλι που σε ξύπνησε τη νύχτα

Βήματα βαριά μιας άλλης ηλικίας

Μιας άλλης χώρας

 

Δεν γυρνάει ο χρόνος πίσω

Όλοι το ξέρουν

Η επανάληψη είναι μια αυταπάτη.

 

[Η εικόνα στο ποίημα της Ράνιας Καταβούτα είναι της Κλεοπάτρας Χαρίτου]

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Φύσει και θέσει περίεργη, εξερευνώ και ανακαλύπτω, δημιουργώ ενίοτε, προς το παρόν στην Κίνα.