5 αθηναϊκά ποιήματα
του Γιάννη Περδίκη
.555
.
Εν Αθήναις
.
Ο φίλος μου μεταφράζει δοκίμια του Ελιοττ
Εγώ διαβάζω την «Φιλομήλα» του Ταμβακάκη
Στο βάθος του ορίζοντα ένα νησί μας προσμένει
Ο Αύγουστος αυτός, όμως, θα είναι αθηναϊκός.
.
Καλλιδρομίου
.
Θαμπή και πνιγηρή
Από το φως του ήλιου και το χθεσινό αλκοόλ
Τέλος της ημέρας,
Κατακαλόκαιρο
Η Καλλιδρομίου
Aπομεσήμερο
.
Απομεσήμερο και έξω φυσάει ζεστός αέρας
Διαβάζω Καρούζο και πίνω νερό να δροσιστώ
Μα όσο και αν προσπαθώ να συγκεντρωθώ στην ανάγνωση,
η εικόνα στριφογυρίζει στο μυαλό μου:
Εσύ, γυμνή, να παλεύεις μες τα ολόλευκα σεντόνια
.
Βικτώρια
(στον ποιητή Γιώργο Μαρκόπουλο)
.
Στη στενή πολυκατοικία στη Βικτώρια
οι μουσικές από το τρανζίστορ του Πακιστανού
μπερδεύονται με μυρωδιές και αναστεναγμούς ηδονής.
Οι περαστικοί τρέχουν να χωθούν βιαστικά στον υπόγειο,
οι φοιτητές πάνε για βάρδια στον ΟΤΕ
και εσύ, με εφημερίδα και τσιγάρο στο χέρι, σκοτώνεις την ώρα σου
στο «καφέ των ποιητών»
σε αυτή την πλατεία
που μοιάζει να έχει σταματήσει ο χρόνος.
.
.
Ολιγοήμερη άδεια
.
Στον υπεραστικό σταθμό των Κτελ
Φορτωμένοι με τα «λουκάνικα» συναντιούνται οι φαντάροι
Ζεστός καφές απ’ το μηχάνημα, λίγα τσιγάρα στο όρθιο
Κουβέντα για την Μαίρη, τη Λίτσα, τον Ολυμπιακό
και, έπειτα, επιβίβαση για επιστροφή στην μονάδα.
Τα όνειρα παίρνουν, πάλι, αναβολή.
.
.
