Παιδιά της Vodafone
Έξω απ’ το μετρό
Παραμονή Χριστουγέννων
Τι ώρα σχολάνε;
Μένουν μόνα ή με παρέα;
Τα περιμένει κανείς άραγε στο σπίτι;
Ή θα γυρίσουν σ’ ένα κρύο δωμάτιο,
ψόφια, με φαΐ απ’ το Σκλαβενίτη στο ψυγείο;
Αν περάσεις απ’ την Ερμού μετά τις εννιά
Απ’ τα κλειστά μαγαζιά ακούγονται ηλεκτρικές σκούπες
Αυτοί που καθαρίζουν
Πόσο χρονών να ‘ναι; Να ‘χουν σπίτι, παιδιά;
Είναι από ‘δώ; Πιστεύουν;
Σχολάω, περνώ απ’ την παλιά δουλειά
Δυο πρώην συνάδελφοι καπνίζουν
Μπροστά απ’ τα κατεβασμένα ρολά
Βγάζω τσιγάρο· «πώς πάει;»
«Μας ποδοπατήσανε»
Φέτος, με την εστίαση κλειστή
Ο Χ. μου κάνει «είχα να πάρω ρεπό παραμονή 20 χρόνια»
Πολλοί σχολάμε εννιά
Και δέκα παίζει απαγόρευση κυκλοφορίας
Και υπάρχουν φυσικά κι αυτοί
Που δε θα σχολάσουν ούτε εννιά
Φοράω κολάρο, απ’ το φαρμακείο τελειώσαμε τα ντεπόν
Ο Δάλτον λέει «Ο κομμουνισμός θα είναι, μεταξύ άλλων,
μια ασπιρίνη στο μέγεθος του ήλιου.»
Τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια εντείνουν τον πονοκέφαλο
Και σκέφτομαι ένα γιορτινό σαμποτάζ
Όπου θα καταλαμβάναμε παντού τα decks
Και θα βάζαμε τέρμα Ξενάκη
.
