Κούροι-air

 

Οι Κούροι-air ακίνητοι

αμίλητοι

φουσκωμένα ποτάμια στη βροχή

σακούλες νάιλον

ξελογιασμένες από μία υπερχειλίζουσα δόση ελευθερίας

μεσίστιες

πώς κυματίζουν στον ουρανό

υπηρεσίες αποστολής δεμάτων βρέχει – χιονίσει

Στις δύο ρόδες εργάζονται

ξυρίζονται

κοιμούνται

αγκαλιάζουνε

δεν ανασαίνουν

δεν τρώνε

δεν ξεκουράζονται

δεν περπατούν

περίτεχνα

τσακίζονται

παίζουν σχοινάκι με τα stop

και τραμπαλίζονται

μονάχα αν τους προστάξεις:

το αδιάβροχό σου θα φοράς

χωρίς να αντιμιλάς

εγώ σεληνιασμένη

θα πατάω τετράγωνο και χ

και εσύ θα τρέχεις

σε «λειτουργία πτήσης»

Γρήγορα, πολύ γρήγορα, μην αργείς

Θέλω να σκίσω με τη μανία το περιτύλιγμα της παραγγελίας

Θέλω να προθερμάνω όλη μου την αγοραστική ισχύ στις ευκαιρίες του χειμώνα

Θέλω να προβάρω και εκείνη τη θέση διευθυντή,

που έχω στο υποσυνείδητο μου χρόνια

Θέλω να είσαι ευγενικός και άμα σε βρίσω,

εγκάρδιο «ευχαριστώ» να μου βελάξεις

Θέλω

γονατιστός μες στη βροχή – σαν επιδέξιος ζογκλέρ

να μου χορεύεις,

πότε στη μια βρεγμένη ρόδα και πότε στην άλλη

θέλω να κρεμάσω το καλό μου το παλτό και όλα μου τα αδιέξοδα

τα «πλύνε-βάλε» :

εργασιακά,

αναστολές,

παιδιά

γατιά

αντισηπτικά

πάρτι μασκέ

πάρε ετούτη τη δυστυχία από εδώ,

καλύτερα για μένα που δεν είσαι πουλί

και είσαι ο μολυβένιος μου στρατιώτης

.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Η Αφροδίτη Κατσαδούρη ζει και προσπαθεί να εργαστεί στην Αθήνα. Τα μεσημέρια κάνει παρέα με σχολιαρόπαιδα και το βράδυ χάνεται στα κυκλάκια της πλατείας Ομονοίας. Έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή με τίτλο «ΑΝΘΡΩΠίΝΑ» αλλά συνεχίζει ακάθεκτη να ψέγει την καθημερινότητα από τη μεριά της αρθογράφου.