Μιαιφόνος
.
για τα καλύτερα παιδιά θα λέμε
πώς φύγαν πρώτα
πώς πέταξαν, θαρρείς
ποια μοίρα προκαλώντας
αντίδικη, ναι
έτσι όπως σήκωναν την κεφαλή
και εξέπνεαν φλόγες ως ψηλά στη νύχτα
και έφτυναν επιδεικτικά την ποίηση
σκέτο φαρμάκι
θα λέμε και άλλα τετριμμένα
όσα αδρανή απομένουν και ανώφελα
από όποιαν είχαμε στον βίο τους τριβή
και έπειτα άλαλοι
θα απλώνουμε το βλέμμα στο τοπίο
το απέραντο
που έχει το θράσος να χωρά
τέτοια απουσία
επί αιώνες
και σάμπως μήδεια
αιμοσταγής θα ανέρχεται η σελήνη
η μιαιφόνος
η καριόλα