Στον ζωγράφο Νίκο Κακουλίδη
.
Ο Κ. κάθεται κάθε απόγευμα στο παγκάκι της πλατείας και χειροκροτεί τους ζωντανούς που περνούν από μπροστά του. Οι ζωντανοί, όπως είναι φυσικό, δεν δίνουν σημασία στα χειροκροτήματά του, ούτε στα μπράβο του. Είναι πεπεισμένοι ότι δεν χρειάζονται επιβράβευση για την ύπαρξή τους.
Όταν κάποιος από τους διερχομένους τον ρωτήσει γιατί προβαίνει σ’ αυτή τη χειρονομία και την έμφωνη επιδοκιμασία, τους απαντάει με αφέλεια:
«Όταν θα είμαι νεκρός δεν θα έχω τον χρόνο ούτε τον χώρο να το κάνω».
♦
Εικόνες: Ζωγραφικά έργα του Νίκου Κακουλίδη
.
