Ο άνεμος της αλλαγής
θα φυσήξει καταπάνω
στο πρόσωπο του χρόνου
θα μας ταρακουνήσει σαν τυφώνας
Άραγε, πεθαίνουν τα βουνά;
Εντελώς ξαφνικά άρχισε να βγαίνει αέρας από τα πνευμόνια σε μορφή πολύχρωμης σαπουνόφουσκας. Δεν είναι λογικό, σκέφτηκε. Το βράδυ μάζεψε ένα ένα τα μπουκάλια από το ράφι και τα έριξε σε μια άδεια τσάντα. Θα συνέχιζε να το κάνει, αν κοιμόταν εννιά ώρες την ημέρα. Άλλοτε έκλεβε βιτρίνες με χρυσαφικά, άλλοτε υπαινισσόταν τα αλλόκοτα. Πετρέλαιο παντού και κολυμπούσε στο χρήμα του Εμπενίζερ Σκρουτζ. Βέβαιη πως συνέγραφε τη μετα – Ιστορία, ο μόνος λόγος που ήθελε πραγματικά να ξυπνήσει ήταν για να πάει στην τουαλέτα. Κάθιδρη στην καρδιά του χειμώνα, κατάμεσα στους 20 βαθμούς του Ιανουαρίου, εδώ στο βόρειο ημισφαίριο. Ξυπνώντας εξηγούσε λάθος τα μαθηματικά στα παιδιά. Ύαινες βίαζαν λιοντάρια, κι αυτό δεν της άρεσε καθόλου. Άνθρωποι στα έγκατα του χιονιού, σκελετοί από σύρμα ζέστης. Ψάχναμε το -μετά- αναζητώντας λέξεις να μας περιλαμβάνουν.
.
εικόνα εξωφύλλου: «Ο Ελέφαντας στο Παραπέτασμα» (~1780) του Koryūsai
