Οι λέξεις
Έρχονται και φεύγουν κι αυτές
Απλώς μένουν περισσότερο.
Θέλει φροντίδα κάθε γράμμα
Σαν να ήρθε πρώτη φορά στον κόσμο,
Ένα νεογέννητο που θα φέρει νέες ιδέες
Μέσα από τα ίδια καλούπια.
Όταν ο θάνατος κοιτάει την ζωή,
σ’ αυτές δίνεται παράταση.
Έφυγε ο πατέρας,
Μα αυτές είναι άγρια θεριά
Που ζωντανεύουν σε κάθε εμφάνιση.
Χορεύουν στον αέρα
Σχηματίζοντας διάφορους σχηματισμούς
Που ο καθένας στέλνει αλλού τις αισθήσεις.
Μάλλον η μυρωδιά είναι η πιο έντονη
Όταν θες να ταξιδέψεις προς τα πίσω.
Οι εικόνες κάπως αλλοιώνονται και ποτέ δεν επιστρέφουν,
Οι ήχοι ξεχνιούνται μέσα σε τόσους επόμενους θορύβους
Αλλά η μυρωδιά
Σε φτάνει ακριβώς στην στιγμή εκείνη
Διατρέχοντας όλον τον χρόνο ανεμπόδιστη.
Οι λέξεις δυναμώνουν στην απουσία
Σαν να μεγαλώνουν χρόνια ολόκληρα μέσα σε λίγες ώρες μόνο.
Και από νεογέννητα γίνονται γριές σοφές,
Ξαπλωμένες στις βιβλιοθήκες περιμένοντας.
Και ο επόμενος που θα τις βρει
Τις τρίβει γερά στα δάχτυλά του
μέχρι να του ψιθυρίσουν
τις επόμενες.
.
