Δίδυμοι

[κάρτα ταρώ: Δικαιοσύνη]

Από τη μια της γης στην άλλη άκρη όλα είναι ρείπια, κι όλα είναι σκουπίδια. Δίδυμε, δε νιώθεις τάχα τη φοβερήν οσμή και στέκεσ’ έτσι; Απορριμματοφόρος έρωτας. Μια δυσοσμία επιδερμικής φρεσκοσαπουνισμένης συγχρονίλας θρέφει τον πολιτισμό των ζόμπι. Συγκίνηση από θάλασσα πολιορκεί το νερό στο μάτι. Το σαρκοβόρο θερμόμετρο ανεβοκατεβαίνει τον υδράργυρο της αντινομίας. Ένας βορειοανατολικός άνεμος συνουσιάζεται άγρια και τρυφερά με τη φοινικιά. Μες στο αχούρι του νου – ενός βρώμικου διαμερίσματος δωματίου, που έκτοτε και διαρκώς ενοικιάζεται (Νίκος Εγγονόπουλος, Εν ανθηρώ ελλήνι λόγω, Αθήνα 1957) – συγκατοικείς με τη λατρεία μιας αμφιταλαντευόμενης αυτοχειρίας τρατάροντας την ενίοτε ζύθο, χασίς, οίνο και -φευ- ποιήματα. Δεν είναι τυχαίο που η θλίψη μιας ματιάς ακτινοβολεί σαν τη λήθη κι είναι παράλογο να προσπαθείς να δικαιολογήσεις την επιθυμία με υποτροπές. Όλοι, πάντα, έχουμε περισσότερο φόβο για τις ζημιές παρά ενθουσιασμό για τη ζωή. Βλέπω τον εαυτό σου να χαμογελά σαν μια γαμημένη επανάσταση, μα από μέσα, και στο πλευρό σου η επιθυμία και το μπουκέτο από αμφιβολίες που προσφέρεις στα σκουλήκια σε περίπτωση που οι νεκροί δεν τρομάζουν. Είναι να μην κρατάς τις αποστάσεις, αλλιώς πώς; Να συγκρουστείς, Δίδυμέ μου [κάρτα ταρώ: Πέντε των Ραβδών], μετωπικά. Να μετρηθείς με το θάνατό σου. Άνθρωπος είσαι, μη χώνεσαι. Να τρέμεις, να τραυλίζεις, να κατουριέσαι πάνω σου… στα φανερά. Η πελώρια σύγχυση ενός προσκυνημένου αιδοίου συναντά στο άνοιγμα των φύλλων σου το λειρί του κόκορα. Η αριστοκρατία [κάρτα ταρώ: Δέκα των Πεντάκτινων] διαλέγει τους γαμημένους δούλους της που θα την υπηρετήσουν. Αγριεύει το βλέμμα υποκριτικά, κι αυτό είναι που της αφαιρεί τη ψευδαίσθηση της επικράτειάς της. Ο μισταρκός δεν έχει λόγο να αποστρέψει το δειν του – το σταυρώνει και κατεβάζει την πίστη του μ΄όση χυδαιότητα αποκαθήλωσης αντέχει το σώμα και το πνεύμα να γεννήσει ενάντια στο λόγο. Εποχή της προσβολής και του οδοστρωτήρα – Δίδυμε μου, φυλάξου! Όχι αποφάσεις για βίαιη σωτηρία. Ασκήσου! Η πνευματική μάχη είναι το ίδιο κτηνώδης με τον ανθρώπινο πόλεμο. Μα τ΄όραμα της δικαιοσύνης, είναι η μόνη χαρά του θεού. Καλή αντάμωση στην ταράτσα της νικηφόρας πτήσης του θαυμαστικού ή στο θαλάμι της υποβρύχιας πλεύσης του αστερίσκου ∴

Κωδικός Μύησης


Θραύσματα γραφής: Αρθούρος Ρεμπώ, Άγγελος Σικελιανός, Κώστας Ρεούσης, Εσκάνταρ Αλχέετ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Ο Μάριος Σοφοκλέους γεννήθηκε το 1973 στην Κύπρο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως στυλίστας πνευμάτων.Το πραγματικό του όνειρο είναι να φοράει κόκκινο κοντομάνικο πουκάμισο, κόκκινο φουλάρι και μπότες μέχρι το γόνατο, και να είναι μέλος μιας μυστικής κινέζικης εταιρείας χωρίς σκοπό, στην Αυστραλία.