Αιγόκερως
[κάρτα ταρώ: Εννιά των Κυπέλλων]
Αιγόκερε, σαν παιδί δοκίμαζες τον ουρανό πετώντας τις προσευχές σου έξω απ’ τον κόσμο. Τώρα πια, χωρίς τετραγωνικές ρίζες για το κεφάλι σου, θέλεις να ζήσεις σε κάθε σώμα. Παραμονεύεις [κάρτα ταρώ: Εννιά των Ραβδών] σαν χίμαιρα που σπαρταρά. Ξεκολλημένος απ’ τους μελλοντικούς χρησμούς. Σαν από θαύμα σωσμένος απ’ την απουσία. ΤΙ ΛΟΓΗΣ ΙΔΕΑ ΕΙΣΑΙ; Ανήκεις στο είδος των συμβιβασμών, των διακανονισμών, θες να τα βρεις με την εξουσία, να βρεις μια γωνίτσα κι εσύ, να επιβιώσεις; Ή είσαι αναθεματισμένη, ασυμβίβαστη, ατίθαση ιδέα που, απ’ το να πάει με το ρεύμα, προτιμάει τη ρήξη; -Το είδος δηλαδή που σχεδόν σίγουρα, ενενήντα εννιά φορές στις εκατό, θα γίνει κομμάτια, αλλά που, την εκατοστή φορά θ’ αλλάξει τον κόσμο; – Έλα μου ντε! Αυτά τα αιχμηρά φωνήεντα των ιδεών σου / που έχουν το σχήμα μακρινών κορυφογραμμών / τα φουσκώνει το άνοιγμα των φύλλων σου μ’ ένα μακρόπνοο (σαν μπαλόνι) φύσημα για να ξεθυμάνουν. Ένα μόνο (ααα!) ή ένα ακόμη (ωωω!) κοντά στην ανάσα σου την ώρα που κοιμάσαι (εεε!) κάνει το όνειρο ν’ ανθίζει πατώντας το FWD στο τηλεκοντρόλ του ύπνου / και μετά -REC- καταγράφοντας τη σιωπή / σαν χείλια πάνω σε χείλια σκύβουν στο πλάι και σε φιλούν [(x1000) (επιχείλιος)] και μετά κινούνται μαζί με τον βολβό κάτω από τα λυπημένα βλέφαρα / χείλη που κινούνται στον ύπνο- κινούνται μέσα σε σάλια και φλέματα / ακινητοποιούνται- σπρώχνουν απαλά- μέσα σ’ αυτούς τους ασημένιους / αδιαπέραστους καθρέφτες (χιλιάδες κόκκινα 3D φιλιά) – η μόνη απόδειξη ότι κι αυτό το φθινόπωρο υπήρξες. Αθώος μέσα σε άγια σώματα νίκης. Οι διαθέσεις σου άγριες ανίκητες και ηρωικές. Αίμα μέσα στο αίμα / οργασμός δακρύων. Σπερματοφόρος και ιδεοφόρος δαίμονας [κάρτα ταρώ: η Σελήνη], κουλουριασμένος σε στάση εμβρυακή. Ασελγής και περήφανος από νιότη. Ξεδιάντροπος από έρωτα. Κυκλωμένος από θάνατο. Σεβάσμιος πόρνος / κοινωνός των μεγαλοπρεπών βίτσιων σου / φυματικός ουρανός. Όλος ουρανός πίσω απ’ την βιτρίνα των δρόμων σου- περιπλανώμενος σε άδεια δωμάτια με τοίχους βαμμένους από φωσφορούχο αίμα και εύθραυστο έρωτα. Κανένας δεν συγχωρεί την ομορφιά σου. Μην ξέροντας ποια κατεύθυνση ν’ ακολουθήσεις (ποια άλλη απ’ αυτή της καρδιάς;) χρόνια πλανιέσαι σαν δέντρο. Με κλαδιά να πετάγονται απ’ το στόμα σου κι ανθισμένα τα δόντια σου μέσα σε ιλουστρασιόν πολιτείες. Με πόδια γυμνά πάνω στα μουσκεμένα πεζοδρόμια- στις λεωφόρους και στα ιπποδρόμια. Με τουρλωμένο τον πλατινένιο σου κώλο. Θεά πόλης / αριστούργημα σήψης. Σκεπασμένος με μανδύα από λέξεις και κανένας άνθρωπος να του εμπιστευτείς τις λέξεις / τους χρησμούς. Μες στη σιωπή διασχίζοντας στρέμματα υπεροψίας [κάρτα ταρώ: Εννιά των Κυπέλλων] με την όραση κενή. Αυτή τη μάζα του αδιόρατου λευκού πλήθους που ονομάζεται άνθρωπος – Αναστάτωση χορού / ο χώρος / χορός / πανικός! (STOP). Το τηλεκοντρόλ -σαν μολότοφ βυθισμένο στη γυάλα με τα ναρκωμένα χρυσόψαρα- ΣΙΩΠΗ ∴
Κωδικός Μύησης
Θραύσματα γραφής: Γιώργος Αλισάνογλου, Θάνος Γώγος, Σαλμάν Ρούσντι.
