Άρχισα να σε ονειρεύομαι.
Βυθιζόμασταν στο αλάτι.
Οι δωσίλογοι καρχαρίες διέσχιζαν την επιφάνεια
με λαμπυρόλαγνα σιδεράκια στις μασέλες.
Απειλές
…γιατί τα όνειρα
όταν ανακατευτούν με την πραγματικότητα χάνουν
-οι δωσίλογοι λένε-
ακόμα και την κανέλα που αρωματίζει τη σοκολάτα.
Κι αν χάσω, αγάπη μου, το καστανοκόκκινο
που παράγει ο αδένας θυμός,
-ακούμπησέ τον, χάιδεψέ τον-
θα επιστρέψω στην παιδική ηλικία.
.
Τότε,
τότε δεν υπήρχες
παρά μόνο σαν αποτέλεσμα αναπάντεχων κινήσεων,
ή επιδέξιων προθέσεων.
Σκέψου αν αρχινίσω με το φόβο
πως κάτι στην επανεκπόρευση αλλάξω,
θα σε χάσω, αξία μου,
μαζί με κάθε πιθανότητα μελλοντικού ονείρου.
Άσε με λοιπόν,
άσε με κι άλλο να σε διψώ, λαχτάρα μου,
του ονείρου μου ανύψητο,
ανάφαγο μακροβούτι.
Αναλώσιμο τα βράδια
να σε ονειρεύομαι,
αλμυρό,
απροσπέλαστο στης γλύκας την αυγή,
θολό στης άμμου τα ρηχόνερα,
δροσερό στα βάθη των εμπύρετων βραδιών.
