Ο καιρός είναι ανάποδος. Στο πλοίο έχουμε συσκότιση. Είναι σαν να ‘χουμε πεθάνει και να μη γίνεται να ξαναπεθάνουμε. Λείπουμε καιρό απ΄τις περιοχές της κοινής γεωγραφίας, έχουμε χαθεί. Για να συνεννοηθούμε μιλάμε μια γλώσσα γεμάτη τάματα. Κάποιος μας μίλησε με άλλο τρόπο και τον χειροκροτήσαμε με το ένα χέρι. Στο αφέγγιστο καράβι που μεταφέρει σημάδια, μελετάμε το προαίσθημα της αλλαγής που συνεπάγεται η επιφοίτηση [κάρτα ταρώ: Ο κρεμασμένος]. Βία εμπόρων – έξω από τα σύνορα της μελανιάς ενός αγροτόπαιδου. Μη με ρωτάς αν στη συλλογική αμνησία είναι υποθηκευμένο το μέλλον ούτε να ρωτάς αν η συλλογική αμνησία δεν παράγει αγίους επειδή δεν έχει θρησκευτική ανάμνηση. Αληθινοί οιωνοί τώρα είναι τα πράγματα και τα πράγματα, άρχοντα, χρειάζονται μυθικό συνειρμό, γι΄αυτό τόσες χιλιάδες χρόνια σε μια βάρκα σου κρατώ φυλαγμένα και σου φέρνω, για το Ιερό ή την ταβέρνα, τα Ειλητάρια απ΄ το Απροχώρητον – Ιδιοσυγκρασιακό ακρωτήρι, πάγκος του καλλιτεχνήματος – μουσική από την ψηλάφηση του Θωμά: Τότε παρά της αδελφής και μητέρας το μελόδραμα διψά. Τον μεν ως ήδη τα σκέλη αίμα και αληθώς ταύτα. Κέντημα και υγρά τρέχουν την κεφαλή το Σάββατο. Ο από βουλευτής άρση φέροντας λίτρα και αρώματα. Γνους και δωρεά λατομείο κύλησε, κοπελιές κοιτούν -αλυσίδες τρίζουν- but the town has no need to be nervous: Ο κόσμος θα αλλάξει από αυτούς που νιώθουνε απέχθεια σε καθετί που μπορεί να γεμίσει το ολυμπιακό στάδιο. Από αυτούς που μια φορά στη ζωή τους αγάπησαν παράφορα την κορνίζα αντί για τη φωτογραφία. Από αυτούς που έχουν σταθεί δίπλα σε έναν άστεγο να δουν τι γράφει απέξω η κούτα. Από αυτούς που όταν φυσάει πηγαίνουνε στη παιδική χαρά και κάθονται στο μύλο για να τους γυρνάει ο αέρας. Από αυτούς που έχουν βάλει το δάχτυλό τους ένα μεσημέρι στη μυρμηγκοφωλιά. Χωρίς όλους αυτούς τα τραγούδια δεν έχουνε φωνήεντα. Μιλάω για το αγροτόπαιδο αυτό που δεν του φτάνουν τα σκεπάσματα, τρέμει μη σπάσουνε τα κόκαλά του κουλουριάζεται κι αγγίζει το μηδέν [κάρτα ταρώ: Ο Τρελός] κι όταν ξυπνάει το πρωί αναδιπλώνεται. Είμαστε ένα ψυχικό απομεινάρι από τις εποχές της υπόγειας εκκλησίας και της δύσκολης γης. Αδέσμευτοι παραδοσιακά αλλά με παραδοσιακή βάση – η παράδοση που δεν έχει ελευθερία επιλογής αλλά έχει ελευθερία αναίρεσης. Έλα κάθισε, να ο πάγκος εργασίας [κάρτα ταρώ: Ο Μάγος] Ψηλάφισε το ιστορικό τραπέζι όπου η πράξη διορθώνει τη γνώση. Άσε το ποίημα να σε πάρει εκεί όπου γράφεται – στον άγραφο τοίχο του προσώπου σου ∴

 

Θραύσματα γραφής:
Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος [:Σύσσημον], Δημήτρης Δημητριάδης [:Κατάλογοι 15 -21],
Σαμσών Ρακάς [:Ούτις], Αρτέμης Μαυρομμάτης [:Χασέπ]

..
.

Κωδικός μύησης:

 

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Ο Μάριος Σοφοκλέους γεννήθηκε το 1973 στην Κύπρο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως στυλίστας πνευμάτων.Το πραγματικό του όνειρο είναι να φοράει κόκκινο κοντομάνικο πουκάμισο, κόκκινο φουλάρι και μπότες μέχρι το γόνατο, και να είναι μέλος μιας μυστικής κινέζικης εταιρείας χωρίς σκοπό, στην Αυστραλία.