Καλοκαίρι μ’
«Το τέλος του οίκου σου ανήκει σε μας».
Ezra Pound
Ο Σεπτέμβρης μου είναι φίλος, φιλία που διαιρεί. Μου είναι ενωμένος, ένωση που μας διαχωρίζει. Αυτός είναι εγώ ο ίδιος, το είναι ενός μη είναι του οποίου είμαι η απειροελάχιστη άρνηση την οποία αυτός εγείρει ως την βαθειά αρμονία του. Τέλεια αμελής, του διαφυλάττω τον χαρακτήρα του απρόσιτου ο οποίος του ταιριάζει. Ήδη το κενό του προηγούμενου καλοκαιριού μου φαίνεται το άπαν της πληρότητας: το άκουα, το δοκίμαζα, το εξαντλούσα. Τώρα, είμαι όπως ένα ζώο τρομαγμένο από το ίδιο του το άλμα. Έχω επιστρέψει, άλλος, εκεί όπου ήμουν; Δεν είμαι και διαρκώ· δεμένος θαυμαστά, προσφέρω σε μία μοναδική εικόνα την έκφραση του κόσμου [κάρτα ταρώ: Ο Κρεμασμένος] Του δίνω, με τις διαστάσεις μου, την προσωπική ενατένιση όχι μόνον της θάλασσας αλλά και της ηχούς του λόφου ο οποίος αντηχεί ακόμη από την κραυγή του πρώτου ανθρώπου. Ψιλή βροχή στην ψιλή σκόνη. Είναι κι αυτό εκ νέου μια υπέρτατη στιγμή γαλήνης. Σιωπή, άσυλο διαφάνειας για την ψυχή ᴥ
Θραύσματα γραφής:
Μωρίς Μπλανσό [«Θωμάς ο Σκοτεινός», μτφρ.: Δημήτρης Δημητριάδης], Έζρα Πάουντ.
.
Κωδικός μύησης:
,
