You fools!
I and my fellows are ministers of Fate.
Η σωτηρία δε βρίσκεται στα χέρια των ποιητών. Ο πρώτος που κράτησε στα χέρια του τη φωτιά ήταν ένας μάγος. Και μετά τι; Ποίηση Τέλος. «Το τριακόσια τριάντα τρία δεν απαντά – Εισάγετε Νόμισμα Για Να Συνεχίσετε». Το τριακόσια τριάντα τρία δεν απαντά. Πλάι στον αριθμό, το «οδός Νικήτα Ράντου». Η εν ηχώ μάχη! «Δεσποινίς Πυθία δοκιμάσετε πάλι». Πρίγκιπα, δεν μʼ ακούς; Το τριάντα τρία η πρώτη σου ποιητική δοκιμασία. Την Ευρυδίκη που θα χάσεις την έχεις ήδη χάσει· ήσουν εσύ η Ευρυδίκη όταν ο χάρος απʼ τη ζωή και την Ελένη σου να σʼ αποσύρει τάχθηκε. Πρίγκιπα γιατί δεν απαντάς; Σε ξαναείδε η μέρα; Στάσου κοντά στην ποίηση – απομακρύνσου από ποιητές. Ρίξε πίσω σου το φως που μας προσδοκά ατένισε άσβηστον φως. «Δεσποινίς Πυθία δοκιμάσετε πάλι». Δεν είναι για σένα η σωφροσύνη της Κυράς Λίμνης χανούμισσα εσύ χαμένων χαδιών πορταΐτισσα της Μανίας, λέαινα της Ακρόπολής μου. Απόψε τα χαλάσματα! Ρήματα Σίβυλλας, αποφάσεις κύβων το σεληνόφως της Ελένης της φλογεράς λύρας η αδαμάντινη λάμψη διακόπτουν το χάος. Φως. Ραγίζονται τοίχοι, συσσωρεύονται λέξεις πλουτίζεται η ρητορική στο ταξίδι των σελίδων χορεύει η σκέψη αστράφτει η τύχη και βροντοφωνεί mare tenebrosa! Η ιστορία δαμάζει τον ωκεανό με τριήρεις και πετρελαιοφόρα, θησαυροί Κνωσού και Ινδιών, τόλμη θαλασσοπόρων κύματα του πληθυσμού, ποιητική σύλληψη και κατάληψη της εξουσίας, όνειρα κι αγώνες, αγωνία και ελπίδες. Σήμερα και χθες το μελτέμι παίζει με κλάσματα μύθων. Σε μια διασταύρωση τέμνει η τύχη την ιστορία σε άλλη την αγάπη. Ηλεκτρίζεται το χέρι. Καταθέτεις εικόνες ενώ η φωτεινή σου Ελένη συγκρατεί τις φρένες μας εντός του κειμένου. Περιπέτεια φόβου και τόλμης. Ακτίνες κοβαλτίου, μόρια ιωδίου σπέρνονται στον καταραμένο χώρο. Νέες διαστάσεις της ιατρικής. Σε λίγο κάποιος θα ξαναρχίσει το «πρώτη φορά» με δισταγμούς και δυσκολίες άλλες. Ποίηση – αγάπη – ελευθερία ή πανικός; Το μεταχθές με το προαύριο δύσκολα συνδέεται. Παρηγοριέσαι με την αστρολογία κι αυτή από καιρό σε καιρό καρκινοβατεί με ζωδιακό φως. Φως κι ο λόγος. Γραφή και Φως. Το ποίημα που δεν ακούει ούτε βλέπει αλλά ξαναδιαβάζεται – άραγε μας θέλει; Οι ρόλοι μεταβάλλουν τις ορέξεις. Αθώος άλλος από τον Άθεο; Θρίαμβος διαμελισμός διδύμων. Απόγνωση, οι παραστάσεις αλχημεύουν κράμα αστρολογίας και γεωλογίας ενώ τα ραδιόφωνα χέζουν καρδιές. Η εκλογή ενός προέδρου, μιας φούστας, κάποιου ψυγείου, εκμηδενίζουν τις προτιμήσεις μας. Νυχτώσανε τα χρόνια. Άναψαν οι καθρέφτες. Όρχεις φουσκώνουν τη μοναξιά. Πυξίδες παίζουν τον ανεμόμυλο κι ο Προμηθέας τον φωτογράφο. Προαυριανές ημέρες ποιους έχετε πελάτες; Με υπαινιγμούς κι αυταπάτες εξασκούμεθα. Καλλιεργείται ο χώρος. Χωριστά τα μάτια απ΄ την κοιλιά. Το εγώ από σένα. Ηδονή η συνισταμένη εικόνας και σονάτας μεταφέρεται με την επανάληψη του ερωτικού και του ρυθμού. Μονάχα η ομορφιά μένει κι υπογραμμίζει τη διαφορά μας. Ένα κερί αρκεί. Αιθιόπισσα ή Λευκορώσα της απέναντι βεράντας, για σένα το Άσμα Ασμάτων! Σφύρα το τώρα – είναι το μεταχθές ∴
Θραύσματα γραφής: Νικόλαος Κάλας [Γραφή και Φως, Οδός Νικήτα Ράντου]
.
.
ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΥΗΣΗΣ
.
