«Είναι αυτές οι ώρες που δεν υπάρχει καθόλου έμπνευση.
Κανένας οίστρος.
Αυτές τις ώρες,
καθόλου δεν πιέζω τον εαυτό μου να γράψει.
Ούτε τον πιέζω να πιεί νερό.
Αφήνομαι απλά στον στροβιλισμό της ύπαρξής μου
κι ίσως το μόνο που κάνω είναι ν’ ανασάνω.
Άλλωστε,
κανείς δεν είναι εξαναγκασμένος να δημιουργήσει-
ούτε πρέπει να γράφεις.
Αν γράφουμε,
γράφουμε γιατί αρχίζει η φωτιά και καίει τα πόδια μας
κι όσο ανεβαίνει προς τα πάνω,
ανάλογα τη φορά,
προλαβαίνουμε να την κάνουμε να μην φτάσει το κεφάλι μας.
Κι όταν δεν την προλαβαίνουμε,
γράφουμε μετέπειτα τις εμπειρίες μας.
Τα πράματα θα ‘ταν πολύ πιο απλά αν δεν θέλαμε να γίνουμε καλλιτέχνες.

Δεν θέλησα ποτέ να γίνω καλλιτέχνης».

Βασίλης Μάγγος
10 Σεπτεμβρίου 2017

 


Αυτό είναι ένα ανατριχιαστικό κείμενο που έγραψε ο Βασίλης Μάγγος στο blog του περίπου τρία χρόνια πριν τον θάνατό του, ο οποίος συνέβη αυτές τις μέρες. Είχε προηγηθεί ο βασανισμός του από τα ΜΑΤ στον Βόλο. Σε τι βαθμό το δεύτερο επηρέασε το πρώτο είναι προς διερεύνηση ή καλύτερα προς συγκάλυψη. Πάντως, καθώς διαβάζω τον στοχασμό του στέκομαι αποσβολωμένος από την αλήθεια που κρύβει. Γιατί, σε ένα συμβολικό βαθμό, αυτό πληρώνει τώρα ο Βασίλης Μάγγος. Την άρνησή του να γίνει καλλιτέχνης. Και να ζυγίζει τα πράγματα. Και να ζυγίζει τη φωτιά πριν ριχτεί μέσα της. Πληρώνει ακριβά την άρνησή του να χαριεντιστεί με την μελαγχολία της αδράνειας. Εκείνος αφέθηκε στον στροβιλισμό της ύπαρξής του. Δεν στένεψε το δίκαιό του για να την σκαπουλάρει. Δεν μαγεύτηκε από τις φιλοδοξίες της εμπορευματοποιημένης καλλιτεχνίας. Ο κόσμος της τέχνης μας είναι μια βιομηχανία ναρκισσισμού. Είναι βέβαιο πως στο συρτάρι του υπάρχουν ποιήματα. Αλλά προτίμησε την ανωνυμία. Η ταυτότητα του ποιητή στις μέρες μας είναι συνώνυμη με την ασκήμια, με την δουλικότητα, με τα αλισβερίσια. Ο 26χρονος Βασίλης αρνήθηκε την κουλτούρα της εγωπάθειας. Βάσταγε όσο μπορούσε. Οι δυνάμεις ασφαλείας δεν φοβούνται στ’ αλήθεια την ανατροπή του καθεστώτος. Λυσσάνε από το θάρρος που εκφράζουν τα άοπλα επαναστατικά υποκείμενα εκείνη την στιγμή. Ο Βασίλης Μάγγος ξυλοκοπήθηκε στον δρόμο. Συνέχισαν να τον ξυλοκοπούν μέσα στο αυτοκίνητο για το τμήμα. Τα ΜΑΤ δεν φυλάνε μόνο τα πολιτικά αφεντικά τους. Ας μην γελιόμαστε. Φυλάνε και τους καλλιτέχνες που γράφουν για να συντηρούν αυτό τον άνισο κόσμο και να ναρκώνουνε τις συνειδήσεις των μαζών. Όλους αυτούς που κάνουν τέχνη χωρίς η φωτιά να καίει τα πόδια τους. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αν δε θες να γίνεις καλλιτέχνης προετοιμάσου για έναν θάνατο εκτός εμπορίου.