ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ

του Αναστάση Πισσούριου

.

Πρέπει να συνεχίσω προσεχτικά. Δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Προσπαθώ να κρατήσω την ισορροπία μου. Μια η δύναμη φεύγει απ’ τα κάτω άκρα και μια οι ροπές από τα χέρια μου πάνε να με ρίξουν κάτω στο κενό. Προσανατολίζομαι με τη βοήθεια του αέρα. Όταν βλέπω τα δέντρα να υποκλίνονται ξέρω με σιγουριά ότι κοιτάνε την Ανατολή. Το κενό. Ναι, το κενό. Ένα κενό που νοσεί πίνοντας την εκχύμωση του αιματώματος του υποδόριου απλωμένου και ομοιόμορφου κέντρου βάρους μου. Είμαι στη διάθεση της ύλης. Μόνο έτσι ακόμα μπορώ και στέκομαι στις μύτες των ποδιών μου. Τα εύθραυστα αγγεία σπάνε το ένα μετά το άλλο. Δεν έχω στα χέρια μου τίποτα. Οι αστράγαλοί μου κοφτερές λεπίδες. Οι ώμοι μου ομόκεντροι έλικες. Πρέπει να συνεχίσω προσεχτικά. Δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Πρέπει να κρατήσω την ισορροπία μου. Ο σωλήνας της σπονδυλικής στήλης που ακροβατώ κρατιέται καλά με συνδετικούς ιστούς. Τα δάκτυλα των ποδιών μου αγκαλιάζουν τον σωλήνα για να κρατιέμαι όσο μπορώ ισορροπημένος. Μια ουρά διπλάσια από το σώμα μου. Είμαι ο σαλτιμπάγκος με ανάσα υπνοβάτη. Κάθε μου βήμα στα γάγγλια των σπονδύλων το κενό μου χαμογελάει εκλιπαρώντας να με δει ιπτάμενο αρουραίο. Έχω αλλάξει την πορεία αλλά με παρασέρνει η βιασύνη. Πρέπει να συνεχίσω προσεχτικά. Η δεξιότητα γίνεται η έναρξη της διαδικασίας πολέμου. Μια πυροτεχνική πανδαισία αίματος μπορεί να με ρίξει ακαριαία. Οι ψαλιδωτές κινήσεις μου εντοπίζουν τις εκδορές των νευρικών ινών για ν’ αυλακώνω το βήμα μου, μην με παρεξηγείτε. Τα ιερά οστά της σπονδυλικής στήλης αφήνουν τανκς να περνάνε με βουλιμία. Το πέρασμά τους αφήνει εγκάρσιες διατρήσεις ανάμεσα στις νευρικές ρίζες όπου φυτρώνουν εκεί μέσα καλαμιώνες και βάτοι. Νεκρά σώματα στους βοτανικούς κήπους, στα νεκροταφεία, πίσω από σπίτια. Κρύσταλλοι αναδύονται από τ’ αγνοούμενα οστά μ’ αμφίβια υφή γεννημένα από θερμικά τραύματα. Τ’ αγκάθια εμβολιάζουν τώρα τις πατούσες μου. Διακρίνω μια μυική κύρτωση στην ασπόνδυλη ιστορία. Γίνομαι σπόνδυλος ισορροπώντας πάνω σε σπόνδυλους. Το καρναβάλι μιας τρίποδης σκέψης, χορεύω πάνω στις φλεβώσεις των μίσχων του δέρματος. Όταν τραβιούνται τα νερά του ποταμού φαίνονται ξεκάθαρα τα λεπίδια της προδοσίας. Κάτω από τους βάτους ένα τεμάχιο μιας κρανιακής κοιλότητας. Πρέπει να συνεχίσω προσεχτικά. Δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Προσπαθώ να κρατήσω την ισορροπία μου. Νιώθω να μην με φτάνει ο σωλήνας. Δεν υπάρχει κεφαλικό σημείο στην άλλη άκρη. Που περπατώ; Μάλλον πέφτω. Μάλλον πρέπει να είμαι προσεχτικός. Μια ωχρά σφαίρα αναπτύσσει την ταχύτητα που με σκοτώνει. Χάνω τους αστραγάλους μου. Τ’ αγκάθια ορθώνονται σαν φοινικιές στο κέντρο. Οι σπόνδυλοι δεν αντέχουν το βάρος μου. Ο αέρας σταμάτησε. Τα δέντρα μετά από αιώνες ορθώθηκαν στο ύψος των γονάτων. Η ιστορία μια σηψαιμία των οπτικών μου νεύρων. Δεν μου μένει παρά να πέσω και ‘γω στο ταψί με τα υπόλοιπα κομμάτια οστών. Θα με βάλει παραπέρα ένα γάντι-ανθρωπολόγος. Πρέπει να συνεχίσω προσεχτικά. Δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Προσπαθώ να κρατήσω την ισορροπία μου.

.

 

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Πλατφόρμα μάχης για την επανοικειοποίηση του ρεμβασμού.