Ο ουρανός ξερνάει το χρώμα της λέξης κολλημένη στα επίγεια μάτια της γάτας που δεν κλείνουν ποτέ. Μέσα σε σακίδια σκουπιδιών πλάθεται η μήτρα του νεκρού κλάματος γδέρνοντας τη βαρβαρότητα στο στήθος. Εκλιπαρεί επίμονα μαζεύοντας το κλάμα στον πυρήνα της νύχτας και γλείφει με τη γλώσσα της την αγριότητα που φωλιάζει ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών μας σαν μύκητας. Δεν ακούει κανείς· τα πόδια βρωμάνε μουχλιασμένο ιδρώτα. Το κλάμα αποσπάται από τη γλώσσα και δεν ονομάζεται πια. Η γάτα κουβαλάει στα εντόσθιά της την κομμένη από τον λαιμό παγκόσμια φρίκη και τη φωλιάζει τυλίγοντάς τη σε τριχωτή ουρά.
.
.
κολάζ: Mr Matt McCarthy
.
.
.f
