Ο Άγγελος Τανάγρας, περίπου 120 χρόνια πριν ξεκινήσουν στις μέρες μας οι εργασίες ανάπλασης στο Ελληνικό, με αφορμή ένα ταξίδι του στην ιταλική ακτή της Νεαπόλεως, οραματίζεται το παράκτιο μέλλον της πρωτεύουσας και τολμά ν’ αναρωτιέται για το «Πότε άραγε θα δούμε μια Ριβιέρα στον ωραίο Φαληρικό κόλπο;» (Εφ. ΕΜΠΡΟΣ, 9.9.1904). Δεν αργεί να απαντήσει: «Αλλοίμονον! Όχι βέβαια στις ημέρες μας», διατείνεται «αφού άλλοι οφθαλμοί θα χαρούν αυτά τα πράγματα, και άλλη Αθήνα αγνώριστη, Αθήνα με παραλιακές λεωφόρους, Αθήνα τέλος με άλλη εντελώς διαφορετική ζωή απ’ εκείνη που ζούμε οι ευδαίμονες σύγχρονοι του 19ου αιώνος». Και έπειτα αρχίζει το φαντασιοκόπημα:

«Ελάτε να ονειρευτούμε λιγάκι! Ένα άστυ που καταλαμβάνει όλο το σημερινό χώρο Αθηνών – Φαλήρου – Πειραιώς, εκτεινόμενο από των υπωρειών του Υμηττού μέχρι της Πάρνηθος, γεμάτο ξενοδοχεία και οδοντωτούς σιδηροδρόμους, με τον Λυκαβηττό κατάφυτο, με δυο λιμένες πελώριους, ένα για τη διασκέδαση, το Φάληρο, και ένα του εμπορίου, τον Πειραιά, που θα εξελιχθεί στο πρώτο λιμάνι του κόσμου δια της συνενώσεως του βραχίωνα με την Ψυττάλεια. Εκεί όπου σήμερα είναι χωράφια, ονειρευόμαστε ευρείες λεωφόρους, με τόπους συγκεντρώσεως  τη Βουλιαγμένη, τον Άγιο Κοσμά…».

Αν και 27 χρονών ακόμη, δηλαδή 20 χρόνια πριν εμπλακεί με τις «ψυχικές» έρευνές του, διαφαίνεται η έφεσή του για κάποιου είδους μελλοντολογία, οραματιζόμενος την μελλοντική πόλη της Αθήνας. Και στον οραματισμό του, δεν πέφτει μέσα και σε λίγα. Οι επενδυτές του Ελληνικού θα πρέπει να νιώθουν ιδιαιτέρως δικαιωμένοι.

Κι αν οραματίζεται την επέκταση του Πειραιά, καθιστώντας τον το μεγαλύτερο λιμάνι του κόσμου, αυτή συνέβη μέσω της ραγδαίας εξάπλωσής του προς το Πέραμα, τοποθετώντας τον πια μέσα στα δέκα μεγαλύτερα λιμάνια του κόσμου. Όσο για την τολμηρή ένωσή του με την Ψυττάλεια, αυτή έχει επιτευχθεί πια, όχι για τους λόγους που φανταζότανε, δια της υπόγειας οδού, μέσω αγωγών. Και συνεχίζει:

«Όνειρα βεβαίως σημερινά!

Τα οποία όμως σιγά σιγά με την πάροδο του καιρού θα γίνουν πραγματικότητα. Τι κρίμα όμως και πάλι ότι εμείς μόνο να ονειρευόμαστε μπορούμε! Σε ποια ομίχλη λήθης θα κοιμάται τότε το όνομά μας, οι έρωτές μας, τα μίση μας!…»

Τελικά απέτυχες, Άγγελε Τανάγρα. Μόλις σε μνημονεύσαμε ∴

 

 

______________________

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΤΑΝΑΓΡΑ

 

.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Πλατφόρμα μάχης για την επανοικειοποίηση του ρεμβασμού.