Καθὼς βαδίζω, μιὰ σκιὰ μ’ ἀκολουθεῖ ἀπὸ πάνω
σὰν βαρὺ νέφος ἢ φτερὸ δυσοίωνου πουλιοῦ.
Εἶναι μαζί μου ὅπου νὰ πάω, μαζί μου ὅ,τι νὰ κάνω,
καὶ δὲν ἀφίνει οὔτε νὰ δῶ τὸν ἥλιο τοῦ θεοῦ.

Κ. Γ. Καρυωτάκης

Ελεγεία και Σάτιρες (1927)

 

Συλλογική Ιστορία
Ήταν Πρωτομαγιά του 1928. 500 κομμουνιστές εργάτες θα εισβάλουν στο τρένο δίχως να πληρώσουν εισιτήριο για να κατευθυνθούν απειλητικά από την Ομόνοια στο Μοσχάτο. Εκεί είχαν μάζωξη οι συντηρητικοί εργάτες. Στην αρχή ο σταθμάρχης δεν άφηνε το τρένο να αναχωρήσει. Μετά από μισή ώρα καθυστέρηση και με τα αίματα να έχουν ανάψει θα αναγκαστεί να πάρει πίσω την απόφασή του. Τα βαγόνια ξεκινούν. Στο Μοσχάτο τους περιμένουν άλλοι 300 σύντροφοι του Πειραιά. Και όλοι μαζί θα κατευθυνθούν προς την μάζωξη των αντιπάλων. Θα ακολουθήσουν μάχες σώμα με σώμα. Η αστυνομία θα επέμβει. Ένας ασφαλίτης θα ξυλοκοπηθεί. Οι αστυνομικές δυνάμεις θα αυξηθούν και θα τους απωθήσουν προς την Καλλιθέα.

Μοναχική Ιστορία
Ήταν Πρωτομαγιά του 1928. Ένας νεαρός κάτοικος της οδού Καλλέργη, λίγο κάτω από την Ομόνοια, θα κατευθυνθεί στον άγιο Ιωάννη του Ρέντη. Εκεί, θα ανοίξει την ποιητική συλλογή που είχε μαζί του και στην τελευταία της σελίδα θα γράψει: «Σας αποχαιρετώ δια τελευταίαν φοράν. Ο ανεψιός σας». Έπειτα θα κατευθυνθεί αποφασισμένος προς τις παρακείμενες γραμμές του τρένου. Όταν η αμαξοστοιχία θα πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής θα ριχτεί με το κεφάλι του στις ράγες. Τον λέγαν Γεώργιο Τουμπανιάρη. Ποτέ δεν θα μάθουμε αν η ποιητική συλλογή στην οποία έγραψε την «αφιέρωση» της φυγής του, είχε για τίτλο «Ελεγεία και Σάτιρες». Το μόνο που ξέρουμε: ο Καρυωτάκης θα τον ακολουθήσει σε λίγες εβδομάδες.

 

Αυτά ήταν τα γεγονότα της 1ης Μάη του 1928 σύμφωνα με τον αθηναϊκό τύπο. Το Ρομαντικό Πανεπιστήμιο σας εύχεται έναν Μάη ολάνθιστο.

.

εξώφυλλο: Alex Colville

.

_______________________

ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣ