ΌΤΑΝ ΣΟΥ ΛΕΜΕ
πως εμείς καπνίζουμε πάνω σε νάρκες καθισμένοι
το εννοούμε.
Βέβαια δεν λέμε πως μέσα στα χρόνια
στοιβάχτηκαν στην αποθήκη οι νάρκες.
Φέρανε κι άλλες κι από πάνω άλλες κι άλλες
μέχρι που δόθηκε εντολή γι’ απογραφή εξοπλισμού.
Και πάλι ανάγκασαν εμάς χέρι με χέρι μια αλυσίδα
να τις βγάλουμε. Κοντά τριακόσιες νάρκες.
Πάντως να μην ανησυχείς
– στο λέω εγώ που έτρεμε η ψυχή μου στην αρχή–
άμα δεν οπλιστούν ακόμα και να τις κλωτσάς αυτές δεν σκάνε.
Δέκα κιλά η κάθε μια τρεις τόνοι νάρκες,
τις βγάζαμε όλο το πρωί – περίπου ένα μεροκάματο
τις ακουμπούσαμε καλά τη μια πάνω στην άλλη.
Έφτασε μεσημέρι δεν έσκασε καμιά – πώς να το κάνεις; Συνηθίσαμε.
Ένας ακούμπησε επάνω τους για να ξεκουραστεί,
ένας κοιτούσε μακριά, άλλος το κινητό του.
Είχαμε και καρέλια έτοιμα, χρυσά, μοιράσαμε,
τ’ ανάψαμε με προσοχή
κι ανέβαινε ο καπνός αργά-αργά προς το βουνό.
Για αυτό σου λέω
το εννοούμε πως εμείς καπνίζουμε μέσα στις νάρκες.
Όταν σου λέω πως εμείς
πάνω στις νάρκες συνηθίσαμε.
.
.
Του ίδιου:
