Το καλοκαίρι που ’ρχεται
να τρίβεστε
να τρίβεστε μ’ ό,τι μπορείτε να φανταστείτε
ν’ αναβοσβήνετε

πίσω απ’ ό,τι μπορείτε να φανταστείτε
όταν κάποιος φτερνίζεται
να προσποιείστε ότι φτερνίζεστε κι εσείς
πάνω σ’ ό,τι μπορείτε να φανταστείτε

να περάσει κι αυτό το καλοκαίρι ανώδυνα
και με πολλούς θανάτους
που σε μεταλλωρύχων ψαριών τα βλέφαρα κοιμούνται

ή όπου αλλού μπορείτε να φανταστείτε

 

 

Στη μέση του στέρνου
κάτω από βαριά στήθη
οι σκιές
διαγράφουν το τρίγωνο
μέσα του
οξύληκτη παχύρρευστη αερική
βέργα
αμφιταλαντεύεται
πίσω–μπρος μπρος–πίσω
πιστή
στο φως που την ντύνει
στο σκοτάδι που την αποτελεί
όταν σκέφτομαι εσένα
όταν σκέφτομαι εσένα
μένει εκεί
γιατί εσένα σκέφτομαι
και ταυτόχρονα
τίποτε άλλο
δεν μπορεί να συμβαίνει
από τη σκέψη σου
την οξύληκτη

ώσπου η λήξη να σφυρίξει

 

 

Καύτρες χορεύουν
στα σκαλιά της πολυκατοικίας
λιώνουν από άμμο αυτά
πάω κι εγώ
θα

έλα κι εσύ να σφύζεις
δεν έστειλες αφού
το πτηνό από πορσελάνη
να μου ραμφίσει όλα τα πέταλα
που υποσχέθηκες

γι’ αυτό
χαλάζι γίνονται τα δάκρυά μου

θέλω να κάνουν θόρυβο
να ενοχλήσουν επιτέλους
τις αειθαλείς πεταλούδες του τοίχου μου

που ούτε πετάνε
μα ούτε πεθαίνουν
και με κούρασαν

 

 

Σκλήρυνε απότομα ύστερα
και μ’ έλουσε
ζεστό ζυμάρι
ένα φεγγάρι γεμάτο με
σύννεφα
μικρές τσουλήθρες

την ιστορία δεν τη θυμάμαι
ακριβώς
όμως φοβάμαι πως τόσες φορές την έχω ακούσει
θα μου ξανάρθει όταν πια
δεν θα θυμάμαι τίποτε άλλο
θα ’χω ξεχάσει το εδώ το εκεί τ’ απέναντι
φοβάμαι θα μου ξανάρθει
αλλά θα ’χουν περάσει χρόνια πολλά

είναι πιο σκούρο εκεί το δέρμα
κι όμορφο όταν σκληραίνει
στο σφουγγάρι
και τη γλώσσα

να ’ταν μεταλλική και κρύα
να γαργαλούσε φτερά κοκκάλινα
στη βάση μιας στέπας από πόρους
ανίδεους για τον ήχο
πέρα απ’ την υγρασία του

βούτυρο που λιώνει
πέφτει από ψηλά πιο
και σπάει ποτήρι
εναέριο στη θερμότητα
αναπάντεχο
βύσμα που πλησιάζει
μα δεν αγγίζει
δημιουργεί όμως

πάταγο
δισυπόστατο
ανάμεσα σε πέντε δάχτυλα

 


 

Η Ιωάννα Σταθογιαννοπούλου γεννήθηκε το 1995 στην Αθήνα και είναι φοιτήτρια του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Όλα τα ποιήματα του αφιερώματος ανήκουν στην ίδια. Το φωτοπορτρέτο της φιλοτέχνησε ο Σταύρος Καστρινάκης.

Την επιλογή και επιμέλεια των ποιημάτων έκανε ο Σάββας Κοκκινίδης.

 

 

εικόνα εξωφύλλου: «Γυναίκες και Κήποι του Βιετνάμ» (1959), του Nguyễn Gia Trí

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Πλατφόρμα μάχης για την επανοικειοποίηση του ρεμβασμού.