– Μα τι κοιτάζουν ακριβώς,
με τόση ευκολία τέλος πάντων;
Δεν ξέρουνε πως όποιος ανακατεύεται με τη μνήμη
κατασπαράσσεται
στο τέλος-τέλος
δεν είδα και κανέναν τους να τρέμει όπως έμπαινε.
Δε βλέπουν — απορώ — τη σκύλευση που εκτυλίσσεται σε video-art
μπροστά στα μάτια των παιδιών τους;

Ή τα παιδιά απ’ την Καλών Τεχνών,
που υποτίθεται ότι σκαμπάζουν πέντε-δέκα παραπάνω πράγματα
πώς νιώθουν τον ερωτισμό
σ’ ενσταντανέ θολούρες;
Εκτός κι αν πατρονάρουν σύμβολα κι αυτά τα έρμα
πάντοτε με τις ευλογίες της καθοδήγησης.
Πώς αντιστέκονται στην ενεργό συμμετοχή,
κι αυτήν την άνωθεν μεταμοντέρνα κριτική
25 μεροκάματα εδώ μέσα
και ακόμη δεν τη χώνεψα.

Ακόμη και με πρώτη ύλη τα τελάρα
απ’ τη λαϊκή της γειτονιάς της μάνας μου
εγώ θα αναπαριστούσα κάτι πιο βιώσιμο,
και τι σφυρίζουνε οι άμουσοι για ψήγματα Ντεγκά;
Δύσκολο είναι να διακρίνουνε
την κολλημένη αριστερίλα των Ελλήνων;
Καλλιτεχνίες του αισχίστου και σκισμένες λινάτσες·
άροτρα, βίδες, καουτσούκ
κι Ιδεοδρόμια σε πλεξιγκλάς προθήκες.

(Καλά, κωλύομαι να θέσω θέμα αυτουργίας,
μη θίξω κάτι χειροτέχνες με ψευδώνυμα
πιο συντηρητικούς στη βάση κι απ’ τον Γκρίνμπεργκ)

Καλύτερα να μείνω στην αμβλεία μου·
έκθεμα εποπτικό και θύμα έκπτωτο
μην το ανοίξω κι έχουμ’ άλλα με τους από πάνω —
άντε σε κάναν δύο συναδέλφους εμπιστευτικά —
κρατώντας — μη μου φύγουν, πράγματι, με τα πολλά πολλά εδώ μέσα —
γνώσεις κι ιδέες ενός καθόλου καθ’ ολοκληρία παρελθόντος
αναγνωρίζοντας τουλάχιστον —
ό, τι εκλαμβάνεται καλό είναι —
ότι η τέχνη παρωδείται
στο μυαλό μας πρωτευόντως.

________________________________
η φώτο από το Whitney Museum εδώ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Ο Πάνος Στασινός γεννήθηκε το 1996 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Ιστορία της Φιλοσοφίας. Βιβλία του: Προϊστορία για έναν (Υποκείμενο, 2017), Ο θάνατος είναι μέσα στα πράγματα (Ίκαρος, 2023).