Η απαράμιλλη μελαγχολία του Πειραιά

Ο Πειραιάς το χειμώνα του 1887
Ιδιαίτερη ανταπόκριση της «Νέας Εφημερίδος»

Η όψη του Πειραιά κατά τον χειμώνα είναι εντελώς αλλαγμένη από εκείνη του καλοκαιριού. Τους καλοκαιρινούς μήνες τα πάντα βρίσκονται σε κίνηση, οι εσπερινές διασκεδάσεις ξεχειλίζουνε, εκδρομείς καταφθάνουν με τις λέμβους τους και όλοι διασκεδάζουνε με κάθε τρόπο. Μα τώρα ο ψυχρός και παγερός βορράς έχει κλείσει τους πειραιώτες στους κλωβούς των σπιτιών τους, ειδικά αυτούς που είναι άνεργοι. Γιατί όσοι εργάζονται ξυπνούν από τις πέντε τα χαράματα και παίρνουν το δρόμο για τη δουλειά: εργάτριες και εργάτες, τρέμοντας υπό τον παγερό βορρά, οδεύουνε στα εργοστάσια για να κερδίσουν τι νομίζετε; 50 λεπτά ή 1 δραχμή, άντε 1,50 αν σταθούνε τυχεροί. Μόνο αυτοί κυκλοφορούν στους δρόμους και δημιουργούν μία κίνηση ώσπου η μέρα παρέρχεται και μόλις πέσει ο ήλιος ο Πειραιάς ερημώνει. Μόνο κάτι διαβάτες βλέπεις πού και πού να περιφέρονται σαν σκιές και να μπαίνουν στα λιγοστά, και λιγοστών θαμώνων, καφενεία ή οινοπωλεία του λιμανιού. Κέντρα διασκεδάσεως κλειστά. Εκτός από δύο, το Grand Club και το Concert Lyrique στα οποία θίασοι καλών αοιδών ομολογουμένως διασκεδάζουν τους επισκέπτες, Αθηναίοι οι περισσότεροι, οι Πειραιώτες άφαντοι (και το λέω χωρίς να θέλω να προσβάλλω τους φιλόμουσους συμπολίτες μου). Επίσης μικρό κέντρο διασκέδασης αποτελεί το καφενείο του Βαρουξή το οποίο είναι στέκι των κουτσαβάκηδων της πόλης. Εκεί ένας θίασος πλανόδιων γερμανίδων μαγεύει το πλήθος που είναι ερωτοχτυπημένο με τις καλλίγραμες αρτίστες. Πέραν τούτου ουδέν. Όλη η δόξα του Πειραιά το χειμώνα εξαντλείται δυστυχώς σε τούτες εδώ τις λιγοστές γραμμές.

Κ.
Νοέμβρης 1887
,

Project 1887: Ειδήσεις που βρίσκονται μονίμως 130 χρόνια πριν και αποτελούν προϊόν πρωτογενούς έρευνας