Στις 3 Απρίλη του 2013, 11:30 η ώρα το πρωί, ο Κ. Φρουζής πραγματοποιεί, σύμφωνα με το ίδιο το σημειωματάριό του, συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου με τον σύμβουλο του Αντώνη Σαμαρά, Χρύσανθο Λαζαρίδη. Το γεγονός αυτό μας αφήνει αδιάφορους προς ώρας. Αυτό που θα μας απασχολήσει εδώ είναι πως 13 μέρες μετά, στις 16 του Απρίλη, ο Κωνσταντίνος Φρουζής σε μια λαμπρή τελετή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών θα βραβευτεί ως ο καλύτερος μάνατζερ του έτους από την ΕΕΔΕ. Ο Κωστής Χατζηδάκης θα απευθύνει, ως υπουργός Υποδομών, χαιρετισμό σε έναν άριστο. Σύσσωμος ο κόσμος της επιχειρηματικότητας θα χειροκροτήσει τον άνθρωπο-φαινόμενο των υψηλόβαθμων θέσεων στις πολυεθνικές και νυν αντιπρόεδρο και Γενικό Διευθυντή της Novartis.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΕΔΕ Κ. Λαμπρινόπουλο το σκεπτικό της βράβευσης είναι σχετικά απλό: «Η Ελληνική Εταιρία Διοικήσεως Επιχειρήσεων δεν φοβήθηκε ποτέ να μπει στην διαδικασία ανάδειξης των αρίστων ανθρώπων και των αρίστων πρακτικών, και το έκανε πολύ συνειδητά γιατί πιστεύουμε ότι όλοι πρέπει να μαθαίνουμε από τους καλύτερους, και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε». Όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, η ΕΕΔΕ, σε συνεργασία με κορυφαίους οργανισμούς, έχει ετοιμάσει ένα Ελληνικό Μοντέλο Αριστείας που το έχει ήδη προτείνει στο Υπουργείο ως μέθοδο εξόδου από το οικονομικό αδιέξοδο. Ζητά επίσης να εισαγάγει την έννοια της επιχειρηματικότητας ως μάθημα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης ώστε να αποκτούν οι μαθητές/φοιτητές τις γνώσεις και τις δεξιότητες που έχει ανάγκη η αγορά. «Μπροστάρηδες στην Ελλάδα της δημιουργίας καλεί επιχειρηματίες και στελέχη η ΕΕΔΕ» θα είναι ο τίτλος της Καθημερινής λίγες μέρες μετά σε ρεπορτάζ για την βράβευση του Φρουζή.
Με λίγα λόγια το σκάνδαλο Novartis, με μαέστρο τον πολυπτυχιούχο Φρουζή, κρύβει από πίσω του μια σκληρή εσωτερική σύγκρουση σε επίπεδο ιδεών: την αποτυχία της ιδέας της αριστείας. Ή καλύτερα τον κίνδυνο του ξεσκεπάσματός της. Κοιτώντας ψύχραιμα τα δεδομένα θα έλεγε κανείς πως η ιδέα της αριστείας, ή τουλάχιστον η ντόπια έκφρασή της, αποτελεί ένα τέλειο άλλοθι των οικονομικών κύκλων για να διατηρούν αλώβητα τα συμφέροντά τους. Και πως η υγιής ανταγωνιστικότητα έχει βουτήξει τα χέρια της στο αίμα. Και πως το σαξές στόρι αποτελεί το ιδεολογικό όπλο μιας μαφίας. Και γενικά η αριστεία συνάδει με τις τακτικές της δημιουργικής εκνομίας προκειμένου να αποφέρει νόμιμο πλουτισμό.
Το γεγονός πως οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση, καθώς και τα έντυπα και τηλεοπτικά μέσα που έχουν για σημαία τους την αριστεία, επιτίθενται τόσο λυσσαλέα στους προστατευόμενους μάρτυρες θυμίζει τακτικές οργανωμένου εγκλήματος, που η έννοια της εκδίκησης είναι πολύ ψηλά στην ιεραρχία των αρχών του. Από τη στιγμή που σπάει η ομερτά, ε ας πέσω: αλλά πριν πέσω θα πάρω μαζί μου τον προδότη.
Δε γνωρίζω επακριβώς τις τακτικές των φαρμακοβιομηχανιών. Γι’ αυτό, το συγκεκριμένο άρθρο δεν (θέλει να) είναι δημοσιογραφικό κι ούτε θα αναλωθεί σε οικονομισμούς και γραφήματα. Ακούγεται πάντως πως οι συμπεριφορές τους παγκοσμίως ομοιάζουν με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Σιγά, θα πεις. Όλοι βιώνουμε τέτοια εγκλήματα στο πετσί μας καθημερινά και όσο κι αν ωρύεται ή δακρύζει ο Γεωργιάδης, ο Λοβέρδος, ο Βενιζέλος και οι λοιποί, δεν μπορούν να γίνουν εύκολα πιστευτοί σε έναν κόσμο που έχει οδηγηθεί από αυτούς στην καχυποψία. Διότι πέρα από τον εγκληματικό αντίκτυπο που επιφέρουν οι διοικούντες στις ζωές των ανθρώπων, οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι έχουν αποδειχθεί αμείλικτοι κυνηγοί του χρήματος, φανατικοί της ανέλιξης, ορκισμένοι αδίστακτοι, και καθημερινοί ψευδομάρτυρες της ψυχής τους. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί ετούτο: Ο ίδιος ο Φρουζής στην ομιλία της βράβευσης σημειώνει χαρακτηριστικά: «Όλοι εμείς που κατέχουμε θέσεις ευθύνης και αποφάσεων έχουμε τεράστια ευθύνη για την Ελλάδα που θα διαμορφώσουμε και που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας, μια χώρα όπου η κοινωνική αλληλεγγύη θα είναι πρωταρχικής σημασίας».
Δεν πιστεύω τίποτα πια. Ούτε είμαι βέβαιος πως η κυβέρνηση ζητάει την διαλεύκανση του σκανδάλου για να επιφέρει την κάθαρση στο τοπίο και όχι για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Αυτό που ξέρω είναι πως ένας ρώσικος μύθος λέει πως: «Η μύγα καθόταν τεμπέλικα στο κέρατο του βοδιού, ενώ αυτό όργωνε το χωράφι, αλλά όταν το βόδι επέστρεψε εξουθενωμένο από τον κάματο στο σπίτι, η μύγα είπε κομπάζοντας: Οργώναμε».
Μια χαψιά είναι, ρε βόδι.
Η εικόνα του εξωφύλλου προέρχεται από τον ιστότοπο whoiswhogreece.com (Εγκυκλοπαίδεια βιογραφιών διαπρεπών Ελλήνων!). Ο ρώσικος μύθος αντλήθηκε από το βιβλίο «Αναρχία και λογοτεχνία», εκδ. Πανοπτικόν, 2017.
