Κυριακή της Ανάστασης
Να ανήκεις
να είσαι μέλος μιας φυλής
ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου
ή μιας ένωσης γειτόνων
στην οποία να μην είσαι πάντα ο παράξενος
ο ύποπτος.
Να εγκαινιάζεις τελετές στοργής που θα επιζούν χωρίς οξυγόνο
φυτά που θα ανθίζουν παρόλο που δεν τα ποτίζεις
φορητός υπολογιστής που μου δανείζει τη μνήμη του
ξένο δέρμα που δεν καταλήγει να με υπερβαίνει.
Κάτι
κάποιος
πέρα από μένα
τον οποίο να μισώ τις Κυριακές το απόγευμα.
Αυτό το κενό είναι γεμάτο
είναι ένας ανελκυστήρας που ανεβαίνει πλαγίως
ένα υποβρύχιο τρένο
ένα αεροπλάνο που διασχίζει τον παράπλευρο δρόμο
στον οποίο κάνω ωτοστόπ
με τα χέρια στην τσέπη
για να καταραστώ ανόρεχτα
τα αμάξια που δεν σταματούν
που δεν μαντεύουν πού θέλω να πάω
για να αγνοήσω αυτούς που σταματούν
και μου προσφέρουν ένα ταξίδι προς το χωριό
που δεν με ενδιαφέρει πια να επισκεφτώ.
Μόνος.
Γιατί δεν έμαθα
να ανήκω εξολοκλήρου σε κανένα
και πάντα μου φαινόταν γλυκανάλατο
το ζήτημα της αλεπούς και του μικρού πρίγκηπα.
Μπορεί να πεθάνω μόνος
αλλά τούτο το να αφήνεσαι να εξημερωθείς
ως προϋπόθεση για να είσαι αγαπητός
εξακολουθεί να μου ακούγεται σαν αντάλλαγμα
στο οποίο κάποιος χάνει
και σχεδόν ποτέ δεν είμαι εγώ.
Μόνος.
Παρόλο που αυτή τη νύχτα η μνήμη του κορμιού σου
να πάλλεται κολλημένο στο δικό μου
και να μου δαγκώνει τα χείλη για να μην ικετεύσω
να μείνεις
να φύγεις για πάντα
να μην είχες έρθει ποτέ
να μου ανοίξεις και πάλι
τούτο το καταφύγιο αίματος τυλιγμένο σε βογκητά
και να με κλείσεις σ’ αυτό
για πέντε αιωνιότητες
Όταν φύγεις
κλείσε την πόρτα βγαίνοντας
αγαπημένη.
Είμαι αθάνατος αλλά ενίοτε το ξεχνώ
κι εσύ μου το υπενθυμίζεις
όταν είναι υπερβολικά αργά.
Δεν είσαι πια.
Και συνεχίζω μόνος.
Δεν είναι τόσο άσχημα
αν καταφέρω να συντονίσω ένα ράδιο
με τραγούδια που θα μου λεν ποιος είμαι
αν με αναγνωρίζω και με χαιρετώ
κι αποφασίζω να περπατήσω σε ό,τι μου απομένει από την Κυριακή
χωρίς να αυτοκτονήσω
Κάρλος Σάλεμ
(γεν. 1959 – Μπουένος Άιρες)
Μετάφραση στα ελληνικά
Ναταλί Φύτρου
Εικόνα εξωφύλλου
Andre Kertesz
.
Διαβάστε επίσης: