Τη μέρα εκείνη, οι ιπτάμενοι δίσκοι προσγειώθηκαν. Εκατοντάδες τέτοιοι, χρυσοί

Σιωπηροί, κατεβαίνοντας από τον ουρανό σαν τεράστιες χιονονιφάδες,

Και οι άνθρωποι της Γης κάθισαν και

      κοίταζαν επίμονα ενώ κατέρχονταν,

Περιμένοντας, με το στόμα στεγνό, να δουν τι μας περίμενε εκεί μέσα

Και χωρίς κανείς μας να γνωρίζει αν θα’ μασταν αύριο εδώ

Αλλά εσύ δεν το πρόσεξες γιατί

Τη μέρα εκείνη, των ιπτάμενων δίσκων την ημέρα, από κάποια σύμπτωση,

Ήταν η μέρα που τα μνήματα εγκατέλειψαν τους νεκρούς τους

Και τα ζόμπι έσπρωξαν προς τα πάνω μέσα από χώμα μαλακό

ή εξερράγησαν σερνάμενα και με μάτια θαμπά, ασταμάτητα,

Ήρθαν καταπάνω μας, στους ζωντανούς, κι εμείς ουρλιάξαμε και τρέξαμε,

Αλλά εσύ δεν το πρόσεξες αυτό γιατί

Των ιπτάμενων δίσκων την ημέρα, που ήτανε η ζόμπι μέρα, ήτανε

Ράγκναρογκ επίσης, και οι οθόνες των τηλεοράσεων μας ‘δειξαν

Ένα πλοίο φτιαγμένο από νεκρών νύχια, ένα φίδι, έναν λύκο

Όλα πιο μεγάλα απ’ όσο το μάτι μπορούσε ν’ αντέξει,

       κι ο κάμεραμαν δεν μπορούσε

Να πάει αρκετά μακριά, κι ύστερα βγήκαν οι Θεοί,

Αλλά εσύ δεν τους είδες να έρχονται γιατί

Τη μέρα των ιπτάμενων δίσκων- ζόμπι- μαχόμενων θεών

       τα φράγματα σπάσαν

Κι ο καθένας μας περικλείστηκε από τζίνι και τελώνια

Να μας προσφέρουν ευχές και θαύματα κι αιωνιότητες

Και γοητεία κι εξυπνάδα και αληθινά

       γενναίες καρδιές και τσουκάλια με χρυσό

Ενόσω γίγαντες έκαναν χοχοχο σ’όλη

       τη χώρα και μέλισσες δολοφόνοι,

Αλλά εσύ δεν είχες ιδέα για όλα αυτά γιατί

Τη μέρα εκείνη, των ιπτάμενων δίσκων την ημέρα, τη ζόμπι μέρα,

Του Ράγκναροκ και των νεράιδων τη μέρα, τη

      μέρα που οι μεγάλοι άνεμοι ήρθαν

Και χιόνια, και πόλεις κρυσταλλώσαν, τη μέρα που

Τα φυτά όλα πέθαναν, πλαστικά έλιωσαν, τη μέρα που

Τα κομπιούτερ μεταστράφηκαν, με τις οθόνες να μας λένε

       πως θα υπακούγαμε, τη μέρα που

Άγγελοι, πιωμένοι και σαστισμένοι, σκόνταφταν από τι μπάρες,

Κι όλες οι καμπάνες του Λονδίνου ηχούσαν, τη μέρα που

Ζώα μας μίλησαν στα Ασσυριακά, του Γέτι την ημέρα,

Των κυματιστών μπερτών και της άφιξης της

       Χρονομηχανής τη μέρα,

Εσύ δεν παρατήρησες τίποτα απ’ όλα αυτά γιατί

καθόσουν στο δωμάτιό σου, χωρίς να κάνεις τίποτα

ούτε καν διάβαζες, όχι πραγματικά, μόνο

κοιτούσες το τηλέφωνό σου,

να αναρωτιέσαι αν θα σε πάρω.

 


O Neil Gaiman γεννήθηκε το 1960 στο Πόρτσεστερ της Αγγλίας και τώρα μένει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ένας από τους σημαντικότερους μυθοπλάστες της εποχής μας. Το σημαντικότερο έργο θεωρούνται οι 10 τόμοι (75 τεύχη) του κόμικ “The Sandman”, που έχει αποσπάσει πολλά μεγάλα βραβεία σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Γερμανία κ.ά. Κεντρικός ήρωας του “Τhe Sandman” είναι ο Μορφέας, ο αινιγματικός άρχοντας του κόσμου των ονείρων. Τα πιο γνωστά του μυθιστορήματα είναι το “Neverwhere”, που μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη, το “Stardust”, που απέσπασε το βραβείο για το Καλύτερο Μυθιστόρημα Φαντασίας του 1999, και βέβαια το “American Gods”, το μοναδικό βιβλίο στην ιστορία της λογοτεχνίας του φανταστικού που έχει αποσπάσει τα βραβεία Nebula, Hugo, Bram Stoker και Locus, και ήταν υποψήφιο για το World Fantasy Award. Πολλά από τα διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί στις συλλογές “Smoke and Mirrors: Short stories and illusions” και “Fragile Things”.  Έχει ακριβώς τρία παιδιά και περίπου εφτά γάτες.

 

.

 

Διαβάστε επίσης:

Όλο το καλοκαίρι σε μια μέρα (του Ray Bradbury)

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Η Ναταλί Φύτρου γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομικά.Από μικρή της άρεσε να ακούει και να διηγειται ιστορίες. To 2016 μετέφρασε ένα διήγημα του Ρομπέρτο Μπολάνιο και το έστειλε στον καθηγητή Ισπανικών της. Διατηρεί το μπλογκ universo2666.blogspot.com