Η απουσία σου
στα παπούτσια που άφησες μπροστά στην πόρτα
μην γνωρίζοντας πως δεν θα ξανάρθεις.
Δεν τα φύλαξα, ούτε καν τα ίσιωσα αφού γυρισμένα στο πλάι τα βρήκα
Είναι κάτι δικό σου που δεν μπορώ να αγγίξω.
Είμαι πεπεισμένη πως έχεις την υποχρέωση να επιστρέψεις και να τους δώσεις μια εξήγηση.
Το συναντώ συχνά αυτό το συναίσθημα μέσα στο σπίτι,
όμως αφήνω τα αντικείμενά σου, να συνεχίζουν να υπάρχουν στην θέση ακριβώς που τα άφησες.
Τα γυαλιά σου κάπως θόλωσαν, αλλά σίγουρα δεν μου επιτρέπεται να παρέμβω, άσε που μετρούν τον χρόνο με ακρίβεια.
Ακόμη και τον καπνό σου που θα ήθελα πολύ να τον φουμάρω τις νύχτες,
τον αφήνω να χαλάσει επιδεικτικά,
ως ένδειξη διαμαρτυρίας του αναιτιολόγητου φευγιού σου.
Στο κάτω κάτω, αν είναι να μην ξανάρθεις όφειλες να φροντίσεις,
να έχεις πάρει τα αντικείμενά σου ή τέλος πάντων να είναι φυλαγμένα κάπου, έτσι ώστε να μην υποχρεώνομαι να τα βλέπω κάθε μέρα ως μία αισχρή υπενθύμιση,
εξαιτίας της αόρατης κίνησής τους.
Το ξέρω πως μπορώ να αλλάξω σπίτι,
και κυρίως να ξεδιαλέξω τα πράγματά σου,
Αλλά αυτό θα σημαίνει να αποδεχτώ πως έφυγες.
Και να μην ζω μαζί τους.
Έτσι διαλέγω τον κόσμο των σκιών
που είναι καλύτερος
Από το σκοτάδι.
