«Είμαι ακέραιος και οι λέξεις δεν χάθηκαν ακόμα»
του Wiji Thukul
μτφρ: Ράνια Καταβούτα
Δεν είμαι ένας καλλιτέχνης που βγαίνει στα πρωτοσέλιδα
Αλλά είμαι πάντα κακά νέα για την εξουσία
Η ποίησή μου δεν είναι ποίηση
αλλά μαύρες ιδρωμένες λέξεις
μαζεμένες όλες μαζί
ψάχνουν για μια διέξοδο
αρνούνται να πεθάνουν
ακόμα κι αν ξερίζωσαν κι άλλαξαν τα μάτια μου
αυτές αρνούνται να πεθάνουν
κι ας με πήραν απ’ το σπίτι μου
κι ας με μαχαίρωσαν πολλές φορές μονάχο
έχω πληρώσει όσα μου ζητάνε
χρόνο – δύναμη – πληγές
αλλά οι λέξεις πάντα απαιτούν
πάντα μου λένε
είσαι ακόμα ζωντανός
Ναι, είμαι ακόμα ακέραιος
Κι οι λέξεις δεν χάθηκαν ακόμα.
.
O Wiji Thukul είναι ποιητής από την Ινδονησία. Γεννήθηκε το 1963 και εξαφανίστηκε το 1998 κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων κατά του καθεστώτος Σουχάρτο. Υπήρξε μαχητικός υπερασπιστής των δημοκρατικών ελευθεριών και οι στίχοι του έδιναν συχνά έμπνευση στους διαδηλωτές («Υπάρχει μόνο μια λέξη: Πάλεψε!»). Θεωρείται ακόμα αγνοούμενος, ενώ το έργο και η δράση του εξακολουθούν να εμπνέουν ερευνητές και καλλιτέχνες από ένα ευρύ πεδίο τεχνών στη Νοτιοανατολική Ασία. Το 2016 προβλήθηκε στην Ινδονησία, αλλά και σε διεθνή φεστιβάλ (Λουκάρνο) η ταινία Istirahatlah Kata-Kata (Solo, Solitude ή Αναπαυθείτε, λέξεις) που μιλά για τη ζωή του ποιητή.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας
.
Η μετάφραση του ποιήματος «Είμαι ακέραιος και οι λέξεις δεν χάθηκαν ακόμα» βασίστηκε σε δύο αγγλικές εκδοχές, της Eden Layda και της Eliza Vitri Handayani.
