Στο κέντρο της Αθήνας τις μέρες του εγκλεισμού, η πολυκατοικία μυρίζει λιβάνι και θυμίαμα.
Στο κέντρο της Αθήνας τις μέρες του εγκλεισμού, κάθε απόγευμα δυο γειτόνισσες μιλάνε από διπλανά μπαλκόνια έχοντας ανάμεσά τους ενάμισι μέτρο αέρα προστασίας.
Ένας θαμπός ήχος τηλεφώνου που δεν απαντιέται, κουδουνίζει στον ακάλυπτο.
Γαβγίσματα, περίτεχνα κελαηδήματα και το μονότονο τέμπο των περιστεριών νικούν κατά κράτος ηχητικά, τους αστικούς θορύβους.
Αποδεχτήκαμε τη νέα «κανονικότητα», και μάλλον αυτή θα είναι η πρακτική από εδώ και πέρα σε κάθε ανάλογο συναγερμό. Ζούμε σε μια στρεβλή εξίσωση που η περίκλειστη ερημιά της πόλης διαχέεται στον εαυτό και θα περάσει καιρός για να δούμε με τι θα ισούται. Αυτή όμως είναι η πρώτη παγκόσμια δοκιμή, και θα φέρει πάντα εντός της την ορυκτή ύλη των συναισθημάτων μας σχεδόν ακατέργαστη.
Σε αυτή τη συνθήκη το συμμετοχικό πρότζεκτ rattlingframes, μια πρωτοβουλία της εικαστικού Άννας Λάσκαρη, επιχειρεί να διερευνήσει τον συναισθηματικό αντίκτυπο του εγκλεισμού στους Αθηναίους, ώστε να μεταφέρει το αποτέλεσμα της έρευνας σε ένα διαδραστικό χάρτη της πόλης. Η πόλη ως ροή συναισθημάτων, έναντι της αδιασάλευτης στατικότητας του αστικού τοπίου των ημερών.
Το rattlingframes, διερωτάται «Τι σημαίνει πλέον το «έξω» και το «μαζί» όταν ταυτίζονται με τον κίνδυνο, το μιαρό, το εχθρικό;» και μας καλεί να καταγράψουμε με τα κινητά μας σε βίντεο, το δρόμο, τη γειτονιά μας, την ερημιά, τις απουσίες και την ακινησία σε συνάρτηση και με αναφορά στο συναίσθημά μας.
Κανείς μας δεν ξέρει πώς θα είναι το ξημέρωμα, όμως είναι βέβαιο ότι το νήμα της κοινής εμπειρίας θα μας συνδέει αναπόδραστα.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Το rattlingframes είναι ένα συμμετοχικό, συναισθηματικό αρχείο βίντεο της πόλης, όπως αυτή καταγράφεται από τους Αθηναίους κατά τη διάρκεια του περιορισμού μετακινήσεων λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού Covid-19.
Στην απειλητική συνθήκη μιας παγκόσμιας επιδημίας πώς μεταβάλλονται οι χωρικές σχέσεις στις έρημες πόλεις; Τι σημαίνει πλέον το «έξω» και το «μαζί» όταν ταυτίζονται με τον κίνδυνο, το μιαρό, το εχθρικό; Οι Αθηναίοι καταγράφουν με τα κινητά τους και τα μέσα που διαθέτουν το δρόμο και τη γειτονιά τους, την ερημιά, τις απουσίες και την ακινησία. Οι σχέσεις, οι διεκδικήσεις και η οικειοποίηση του χώρου της πόλης που επαναπροσδιορίστηκαν, αμφισβητήθηκαν και μελετήθηκαν τα τελευταία χρόνια βρίσκονται παγωμένες σε μια Αθήνα που μοιάζει με κενό σκηνικό. Οι αμήχανες διαδρομές στην πόλη επιτηρούνται και καθορίζονται από τα πάνω με την πρόφαση του κατεπείγοντος. Πώς παρατηρούμε μέσα από την ασφάλεια των διαμερισμάτων μας τη νέα αυτή εικόνα της πόλης και της γειτονιάς μας;
Το rattlingframes μας καλεί να καταγράψουμε το «έξω», το δρόμο μας, το κομμάτι του δημόσιου χώρου στο οποίο έχουμε πρόσβαση από το σπίτι μας αλλά και να μοιραστούμε τα συναισθήματα μας. Στόχος του πρότζεκτ είναι να δημιουργήσει ένα συλλογικό αρχείο βίντεο της Αθήνας του εγκλεισμού και να αποτυπώσει τη συναισθηματική της ανθρωπογεωγραφία σε έναν διαδραστικό χάρτη.
Με κινητό ή με κάμερα καταγράφουμε και μοιραζόμαστε βίντεο από το παράθυρο, το μπαλκόνι ή από τη βόλτα στη γειτονιά μας μέχρι 30 δεύτερα. Συμπληρώνουμε το όνομα ή τα αρχικά μας, την τοποθεσία, την οδό και τα συναισθήματα μας με λίγες λέξεις. Μπορείς να συμμετέχεις, ανεβάζοντας υλικό:
- στο Instagram: με αναφορά @rattlingframes ή hashtag#rattlingframes
- στο Facebook: rattlingframes
- Email: rattlingframes@gmail.com
- και εάν οι λογαριασμοί σου στα social media είναι ιδιωτικοί, στην φόρμα
ΑΝΝΑ ΛΑΣΚΑΡΗ | ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΕΤΚΟΠΟΥΛΟΥ – ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ
.
