ανυπεράσπιστη
μπροστά στον Αύγουστο
και στη ζωή
που καίγεται δίπλα μας
πετώντας στάχτες
στον άδειο δρόμο προς το σούπερ μάρκετ
έχω ένα παράπονο
γεμάτο εγωισμό
το τέλος του κόσμου
δεν με αφήνει να ασχοληθώ
με τον εαυτό μου
το τέλος του κόσμου
μου κλέβει την πίστα
η σύμβαση που νόμιζα πως είχαμε
είναι πως το τέλος του κόσμου
θα έρθει μπαμ και κάτω
ό χ ι κ ά θ ε μ έ ρ α
έχω μεγάλο παράπονο
που ο κόσμος τελειώνει
σε σλόου μόσιον
βρήκα μια πέτρα
ένα σαββατοκύριακο μακριά από τον κόσμο
γεμάτη αλατισμένη χρυσόσκονη
κι ήθελα να μιλήσω γι αυτή
όσο προλαβαίνω
να περιγράψω το πράσινο χρώμα της
να μου πείτε από πού προέρχεται
να περιγράψω τις απότομες μαύρες γραμμές
που ζωγράφισε η τύχη
να μου πείτε σε ποιο μουσείο θα ταίριαζε
να δείξω την χρυσόσκονη που στραφταλίζει ημιπολύτιμα
και κανείς να μη θέλει να εξηγήσει γιατί
να προλάβω να πω πως είδα
χιλιάδες ρινόκερους
να αφοδεύουν την πέτρα μου
στο διάστημα
γιατί ονειρεύτηκα την πέτρα μου
να γίνεται ένας κόσμος
που ακόμα δεν
τελειώνει
και αυτό θα ήθελα
να είναι επίσης σημαντικό
